خانه مد- شاید در هیچ دوره ای ارزش رنگ و بازخوردهای آن به این اندازه جلوه گر نبوده است تا جایی که امروزه رنگ ها خود دنیایی از معانی مستقل هستند.
آیا تاکنون به نقشی که رنگ در زندگی روزمره شما ایفا می کند، اندیشیده اید؟ اهمیت رنگ تا آنجاست که مدیران بازرگانی از روانشناسان جهت تعیین بهترین رنگ برای لباس، در کارخانه، اداره، بیمارستان، رستوران و کلاس درس، کمک می خواهند. در طول تاریخ بشر، رنگ ها اهمیت روان شناسانه ی ویژه ای داشته اند. در اینجا به شرح برخی از مهم ترین این رنگ ها می پردازیم.
رنگ سیاه: در فرهنگ یونانیان، سیاه به معنای زندگی بوده است اما از قرن شانزدهم به بعد، رنگ مشکی برای عزاداران استفاده می شود. هم چنین سیاه معناهای دیگری نظیر راز و رمز، تراژدی و سکوت را نیز به دست آورد.
رنگ قرمز: از آنجایی که خون و آتش قرمز است، این رنگ را نماد خطر می دانند. در بعضی از کشورهای آسیایی، لباس عروس به رنگ قرمز طراحی می شود زیرا معتقدند که قرمز، شیطان را دور نگاه می دارد.
ضمن اینکه از این رنگ به خاطر، جذابیت و چشم گیر بودنش، برای علایم ایست و خطر نیز استفاده می شود. بعضی از کشورها، از جمله چین، نمادشناسی قرمز را به نفع فلسفه خود تغییر داده و آن را به معنای پیشرفت و ترقی نیز به کار می برند.
رنگ زرد: در فرهنگ های گوناگون، رنگ زرد، معانی مختلفی دارد. چینی های باستان آن را رنگی مقدس می دانند ضمن اینکه مصریان و یونانیان هم رنگ زرد را سمبل قدرت می نامیدند. مسیحیان اولیه، به خاطر اینکه طلا (پول و ثروت) به رنگ زرد بود آن را رنگی تحقیرآمیز می دیدند. علیرغم ارتباط نمادین زرد با نیرنگ و ترس، این رنگ گرم، شاد و نشاط آور است.
رنگ آبی: آبی سمبل آرامش، آسایش، امید، صداقت و بعضاً نماد دوری است لذا برای سالیان متمادی، این رنگ در زمره محبوب ترین رنگ ها در بین مردان به شمار می رفت.
رنگ سبز: با اینکه رنگ سبز به وفور در طبیعت یافت می شود، اما همیشه به عنوان رنگ مطلوب، رواج داشته است. به خاطر کاربرد ابتدایی این رنگ در مراسم بت پرستان، مسیحیان اولیه از استفاده این رنگ امتناع می ورزیدند. رنگ سبز، برای مسلمانان مقدس بوده و نزد ایرلندی ها نشانه بخت و شانس است. رنگ سبز، خنک و طراوت بخش بوده و در بهار و تابستان بیشتر استفاده می شود.
رنگ بنفش: از دوران زندگی اقوام فنیقی، بنفش نمادی از سلطنت، قدرت، تحمل و شکوه بوده است. ساکنین اولیه ی جزیره کرت (بزرگ ترین جزیره در یونان)، توانستند رنگ بنفشی را تهیه کنند که بسیار با ارزش و کمیاب بود. این رنگ از حلزون های ریز و کوچک تهیه می شد. لباس کاهنـان بـزرگ یهودی نیز به صورت رداهـای بنـفش بود اما مسیحیـان اولیه استفاده از بنفش را به خاطر مرتبط بودن آن با فرمانروایی رم و سلطنت، مردود می شمردند.
رنگ قهوه ای: از آنجایی که نوعی قهوه ای مشتق از نارنجی، توسط طبقه ی کارگر و روستاییان اروپای قرون وسطی پوشیده می شد، از این رو نماد فرودستی و حقارت شد. این رنگ به گونه ای نماد پاییز و زوال به شمار می رود. اما این نکته را نباید از نظر دور داشت که همواره در زمره رنگ های مرسوم و رایج بوده است.
رنگ خاکستری: خاکستری یا طوسی، در واقع رنگ سیاهی است که روشن شده و نمادی از فروتنی، بازنشستگی، اندوه یا بعضاً شرم و حیا به شمار می رود.
رنگ سفید: سفید معمولاً بیانگر خلوص، بیگناهی، ایمان، صلح و یا تسلیم است. سفید سال هاست که نمادی از نجابت و پاکدمنی به شمار می رود لذا رنگ رایج و مرسوم لباس عروس است.
یادداشت از مسعود طالاری