خانه مد- شاید در هیچ دوره‌ای ارزش رنگ و بازخوردهای آن به این اندازه جلوه‌گر نبوده است تا جایی که امروزه رنگ‌ها خود دنیایی از معانی مستقل هستند.
آیا تاکنون به نقشی که رنگ در زندگی روزمره شما ایفا می‌کند، اندیشیده‌اید؟ اهمیت رنگ تا آنجاست که مدیران بازرگانی از روانشناسان جهت تعیین بهترین رنگ برای لباس، در کارخانه، اداره، بیمارستان، رستوران و کلاس درس، کمک می‌خواهند. در طول تاریخ بشر، رنگ‌ها اهمیت روان‌شناسانه‌ی ویژه‌ای داشته‌اند. در اینجا به شرح برخی از مهم‌ترین این رنگ ها می پردازیم.
رنگ سیاه: در فرهنگ یونانیان، سیاه به معنای زندگی بوده است اما از قرن شانزدهم به بعد، رنگ مشکی برای عزاداران استفاده می‌شود. هم‌چنین سیاه معناهای دیگری نظیر راز و رمز، تراژدی و سکوت را نیز به دست آورد.
رنگ قرمز: از آنجایی که خون و آتش قرمز است، این رنگ را نماد خطر می‌دانند. در بعضی از کشورهای آسیایی، لباس عروس به رنگ قرمز طراحی می شود زیرا معتقدند که قرمز، شیطان را دور نگاه می‌دارد.
ضمن اینکه از این رنگ به خاطر، جذابیت و چشم‌گیر بودنش، برای علایم ایست و خطر نیز استفاده می‌شود. بعضی از کشورها، از جمله چین، نمادشناسی قرمز را به نفع فلسفه‌ خود تغییر داده و آن را به معنای پیشرفت و ترقی نیز به کار می‌برند.
رنگ زرد: در فرهنگ‌های گوناگون، رنگ زرد، معانی مختلفی دارد. چینی‌های باستان آن را رنگی مقدس می دانند ضمن اینکه مصریان و یونانیان هم رنگ زرد را سمبل قدرت می نامیدند. مسیحیان اولیه، به خاطر اینکه طلا (پول و ثروت) به رنگ زرد بود آن را رنگی تحقیرآمیز می دیدند. علیرغم ارتباط نمادین زرد با نیرنگ و ترس، این رنگ گرم، شاد و نشاط‌آور است.
رنگ آبی: آبی سمبل آرامش، آسایش، امید، صداقت و بعضاً نماد دوری است لذا برای سالیان متمادی، این رنگ در زمره‌ محبوب‌ترین رنگ‌ها در بین مردان به شمار می‌رفت.
رنگ سبز: با اینکه رنگ سبز به وفور در طبیعت یافت می‌شود، اما همیشه به عنوان رنگ مطلوب، رواج داشته است. به خاطر کاربرد ابتدایی این رنگ در مراسم بت‌پرستان، مسیحیان اولیه از استفاده این رنگ امتناع می‌ورزیدند. رنگ سبز، برای مسلمانان مقدس بوده و نزد ایرلندی‌ها نشانه‌ بخت و شانس است. رنگ سبز، خنک و طراوت‌بخش بوده و در بهار و تابستان بیشتر استفاده می‌شود.
رنگ بنفش: از دوران زندگی اقوام فنیقی، بنفش نمادی از سلطنت، قدرت، تحمل و شکوه بوده است. ساکنین اولیه‌ی جزیره‌ کرت (بزرگ‌ترین جزیره در یونان)، توانستند رنگ بنفشی را تهیه کنند که بسیار با ارزش و کمیاب بود. این رنگ از حلزون‌های ریز و کوچک تهیه می شد. لباس کاهنـان بـزرگ یهودی نیز به صورت رداهـای بنـفش بود اما مسیحیـان اولیه استفاده از بنفش را به خاطر مرتبط بودن آن با فرمانروایی رم و سلطنت، مردود می‌شمردند.
رنگ قهوه‌ای: از آنجایی که نوعی قهوه‌ای مشتق از نارنجی، توسط طبقه‌ی کارگر و روستاییان اروپای قرون وسطی پوشیده می‌شد، از این رو نماد فرودستی و حقارت شد. این رنگ به گونه‌ای نماد پاییز و زوال به شمار می‌رود. اما این نکته را نباید از نظر دور داشت که همواره در زمره‌ رنگ‌های مرسوم و رایج بوده است.
رنگ خاکستری: خاکستری یا طوسی، در واقع رنگ سیاهی است که روشن شده و نمادی از فروتنی، بازنشستگی، اندوه یا بعضاً شرم و حیا به شمار می‌رود.
رنگ سفید: سفید معمولاً بیانگر خلوص، بیگناهی، ایمان، صلح و یا تسلیم است. سفید سال‌هاست که نمادی از نجابت و پاکدمنی به شمار می‌رود لذا رنگ رایج و مرسوم لباس عروس است.
یادداشت از مسعود طالاری